Dagdaki Agac Uzerine...

Zerdust, bir aksam "Alaca inek" denen sehrin etrafini saran daglarda yalniz dolasirken bir delikanliya rastladi. Bu delikanlinin kendisinden cekindigini, daha once karsilastiklari bir vakit hatirlamisti. Genc, bir agaca yaslanmis, yorgun bir edayla vadiyi ve sessizligi dinliyordu. Zerdust, delikanlinin yanindaki agaci tuttu ve soyle dedi:

"Bu agaci ellerimle sallamak istesem bunu yapamam; fakat bizim goremedigimiz ruzgar, onu sarsar ve istedigi tarafa eger. Biz en cok gorunmeyen eller tarafindan egilir ve yogruluruz"

.....

"Insanin hali de bu agac gibidir. Yukseklere ve ve aydinliklara cikmak istedigi oranda kokleri topraga, asagiya, karanliga, derine ve kotuluge dalar!".

.....

"Agac bu yuksek dagda yalniz duruyor. Boyu insani ve hayvani asmistir. Eger konusmak isteseydi onu anlayacak kimse bulunmazdi. O, o kadar boylanmistir. -Simdi bekliyor ama- Neyi bekliyor? Bulutlara yakin duruyor; galiba ilk yildirimi bekliyor."

Böyle Buyurdu Zerdüşt / Friedrich Nietzsche